Η οστεοπόρωση είναι μία νόσος κατά την οποία η πυκνότητα και η ποιότητα του οστού μειώνεται, οδηγώντας έτσι σε αδυναμία του σκελετού και σε αυξημένο κίνδυνο καταγμάτων, κυρίως στην σπονδυλική στήλη, στον καρπό, στο ισχίο , στη λεκάνη και στο βραχιόνιο οστό. Η οστεοπόρωση και τα προκαλούμενα από αυτήν κατάγματα, αποτελούν μία πολύ σημαντική αιτία θνητότητας και θνησιμότητας.
Σε πολλούς ασθενείς , η ελάττωση οστικής μάζας είναι σταδιακή και χωρίς έκδηλη συμπτωματολογία, μέχρι το σημείο επιδείνωσης της νόσου. Συνήθως η διάγνωση της νόσου γίνεται καθυστερημένα και συνήθως με αφορμή ένα κάταγμα που παθαίνει ο ασθενής. Η απώλεια ύψους και η κεκαμμένη θέση της σπονδυλικής στήλης (η οποία είναι το αποτέλεσμα πολλών καταγμάτων συμπιεστικών στους σπονδύλους) μπορεί να είναι το μοναδικό διαγνωστικό σημείο για τη νόσο. Η οστεοπόρωση αποτελεί μία παγκόσμια ασθένεια, της οποίας η σημασία ολοένα και μεγαλώνει καθώς ο πληθυσμός αυξάνεται και γερνάει ταυτόχρονα .Για αυτούς τους λόγους και η νόσος έχει χαρακτηρισθεί και σαν σιωπηλή επιδημία.
Υπάρχουν πολλές λανθασμένες αντιλήψεις σχετικά με τη νόσο, όπως π.χ. ότι αφορά μόνο γυναίκες μεγάλης ηλικίας. Στην πραγματικότητα η απώλεια οστικής μάζας μπορεί να ξεκινήσει από την ηλικία των 25 ετών. Παγκοσμίως η πιθανότητα μία γυναίκα να πάθει στη ζωή της κάταγμα λόγω οστεοπόρωσης ανέρχεται μεταξύ 30-40%. Επιπλέον ο επιπολασμός της νόσου αυτής στον ανδρικό πληθυσμό είναι υψηλότερος από αυτό που πιστευόταν, με 1 στους 5 άνδρες να πάσχει από τη νόσο αυτή.
Πως γίνεται η διάγνωση
Η οστική πυκνότητα ελαττώνεται με την πάροδο του χρόνου και ο μόνος τρόπος να μετρηθεί είναι με την εξέταση της οστικής πυκνότητας.
Σημαντικοί παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη οστεοπόρωσης είναι οι ακόλουθοι.
-Έλλειψη ή μειωμένα επίπεδα οιστρογόνων
-Πρώιμη εμμηνόπαυση(σε ηλικία < 45 ετών)
-Απουσία ή διακοπή εμμήνου ρήσεως(αμμηνόρια>1 έτος)
-Πρωτοπαθής ή δευτεροπαθής υπογοναδισμός και στις δύο γονάδες
-Παρατεταμένη θεραπεία με κορτικοστεροειδή (πρεδνιζολόνη, ή παράγωγα αυτής, 7,5 mg και άνω, για παρατεταμένο χρονικό
διάστημα 3 μηνών και πάνω)
-Οικογενειακό ιστορικό, από τη μητέρα, κατάγματος λεκάνης ή ισχίου
-Χαμηλός δείκτης μάζας σώματος (<19 κιλά ανά τετραγωνικό μέτρο)
-Χρόνιες διαταραχές σχετιζόμενες με την οστεοπόρωση, όπως νευρογενής ανορεξία, δυσαπορρόφηση, σύνδρομα με χρόνιες νόσους ήπατος και φλεγμονώδεις νόσοι εντέρου, πρωτοπαθής υπερπαραθυρεοειδισμός, μεταμόσχευση, χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, υπερθυρεοειδισμός, παρατεταμένη ακινητοποίηση, σύνδρομο Cushing
-Προηγούμενο κάταγμα, ιδίως σε καρπό, ισχίο, σπονδυλική στήλη.
-Απώλεια ύψους και θωρακική κύφωση.
Η διάγνωση της οστεοπόρωσης γίνεται με την μέτρηση οστικής πυκνότητος.
Τι μπορεί να κάνει ο Επεμβατικός Ακτινολόγος?
Αποτέλεσμα της οστεοπόρωσης, είναι η μείωση της οστικής μάζας με αποτέλεσμα τα αυτόματα κατάγματα. Πιο συχνά είναι τα
κατάγματα των σπονδύλων της Σπονδυλικής στήλης. Στατιστικά το 40 % των γυναικών άνω των 60 ετών έχουν οστεοπόρωση
και ένα μεγάλο ποσοστό από αυτές έχουν οστεοπορωτικό κάταγμα σπονδύλου.
Σαν αποτέλεσμα των καταγμάτων αυτών, είναι ο ασθενής να μειώνει την καθημερινή του δραστηριότητα, να πέρνει μεγάλες
ποσότητες αναλγητικών φαρμακων.
Για τους ασθενείς αυτούς – που έχουν επώδυνο κάταγμα σπονδύλου – μπορεί να εφαρμοσθεί η Σπονδυλοπλαστική.
Η Σπονδυλοπλαστική είναι μια μέθοδος όπου ο Επεμβατικός Ακτινολόγος τοποθετεί μια βελόνα στον σπόνδυλο και εισάγει από αυτήν, ένα ειδικό πολυμερές το οποίο μέσα σε 8 λεπτά γίνεται εξαιρετικά σκληρό.
Αποτέλεσμα, η σταθεροποίηση του σπονδύλου και η υφεση του πόνου. Ο ασθενής μένει κλινήρης μόλις για 2 -3 ώρες, και εξέρχεται του Νοσοκομείου την επομένη.
